Informacje przyrodnicze

• Drukuj
• E-mail

Ostatnio bardzo często poruszanym tematem jest wilk. Jest ssakiem należącym do rzędu drapieżnych (Carnivora) i rodziny psowatych (Canidae).  Z wyglądu przypomina psa owczarka alzackiego, ale ma bardziej wydłużony tułów i wyższą, lecz węższą klatkę piersiową. Kończyny przednie zakończone pięcioma palcami. Głowa wyróżnia się szerokim czołem, skośnie osadzonymi oczami i krótszymi niż u psa uszami. Ogon jest puszysty, długości około jednej trzeciej tułowia. Na zewnętrznej stronie ogona, około 10 cm od nasady znajduje się gruczoł zapachowy, odznaczający się ciemniejszymi od reszty sierści włosami. Wilki zamieszkujące Polskę mają najczęściej umaszczenie płowo-beżowe, z brązowo-czarnym grzbietem i mocno rudym tyłem uszu i głowy. Zdarzają się osobniki jaśniej ubarwione lub ciemniejsze (zawsze jednak tył głowy i uszu jest rudy), natomiast wilki jednolicie czarne, jasno-szare lub białe w Polsce nie występują. Podstawą diety wilków w Polsce są dzikie ssaki kopytne. Stanowią one najczęściej ponad 90% masy zjedzonego przez nie pokarmu. Wilki polują najczęściej na jelenie, sarny i dziki, skuszą się również zające oraz borsukami.

Temat występowania, ilości i ochrony wilków wywołuje skrajne emocje i pinie społeczeństwa.

To temat na pewno nie łatwy.

Wilk zawsze był drapieżnikiem siejącym strach i respekt.

Teraz wszyscy wypowiadają się na temat jego ilości ochrony i szkód powodowanych jego obecnością.

Było by dobrze, gdyby osoby zabierające głos w tej sprawie miały wiedzę i doświadczenie w tej kwestii. Nie kierowały się skrajnymi i dziwnymi opiniami „pseudoekologów” – jak ta, że wilk nie jest mięsożerny – bo to nawet wegetarianin.

Należało by zapoznać się z opiniami ludzi nauki, ludzi którzy na co dzień zajmują się tym tematem,

obcują z tymi zwierzętami, monitorują ich ilość i zachowania.

Nie ulega wątpliwości, że wilk jako gatunek jest potrzebny w przyrodzie, ale jego ilość powinna być kontrolowana.

Obecne opinie fachowców w tej kwestii nie są łaskawe dla wilka.

Mówią o szybkim wzroście ilości wilków, o dużych szkodach w populacjach dzikich zwierząt, o atakach i szkodach w stadach zwierząt domowych a nawet o atakach na ludzi.

Żyjemy w czasach, gdzie duża część społeczeństwa opowiada się na ochroną prawie wszystkiego.

Prawie każdy mówi, że kocha zwierzęta. Ale co to tak naprawdę znaczy?

Czy te grupy społeczne biorą odpowiedzialność za swoje zdanie? Czy ponoszą bezpośrednio straty powodowane swoimi decyzjami? Czy w imię źle rozumianej ochrony nie przyczyniają się do wyrządzania krzywdy przyrodzie.

Całkiem inną opinie na temat ilości i ochrony wilka mają gospodarze zagryzionych kóz, owiec, krów i psów.

Te ataki nie występują gdzieś tam, ale na naszym terenie i to często.

Często też widywane są (i to w siągu dnia) pojedyncze osobniki przechodzące przez drogę, watahy 5-7 sztuk, ale też potężne watahy liczące 21 osobników!

Takie watahy niebezpieczne są już dla wszystkich!

Brak presji łowieckiej na te drapieżniki stopniowo wpływa na zachowania się wilków. Podchodzą się pod same osady, atakują zwierzęta domowe i psy. Nie boją się już ludzi, a to bardzo niebezpieczne!

Jak już wspomniałem na wstępie, to temat trudny i dyskusyjny.

Ja przedstawiłem tu opinie okolicznych mieszkańców i ludzi mających styczność z tymi drapieżnikami.

Uważam, że każdy kto zabiera głoś w tej sprawie powinien wysłuchać opinii wielu środowisk bezpośrednio związanych z przyrodą.

Informacje przyrodnicze

• Drukuj
• E-mail

Na wiosnę pojawia się całe mnóstwo roślin, które nie tylko ładnie wyglądają, ale są lecznicze i można je wykorzystać w kuchni. Jedną z nich jest Czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum L.) Występuje głównie na południu polski, lecz można go też znaleźć na naszych terenach. Bytuje w typowych lasach liściastych. Jego liście podobne są do trującej Konwalii majowej (Conwallaria majalis L.) dlatego przed zakwitnieniem może być z nią mylony. Czosnek niedźwiedzi z racji wielostronnego zastosowania w kuchni jest uprawiany w przydomowych ogródkach. Należy użytkować go wstanie świeżym, gdyż suszony traci substancje czynne. Liście są zalecane jako składnik wiosennych zup. Można nimi doprawiać sałatki, duszone warzywa i masła ziołowe. Liście wraz z cebulką są używane do kiszenia. Można je również marynować w oliwie.

Ma silniejszy aromat niż Czosnek pospolity (Allium sativum L.) oraz podobne właściwości lecznicze. Działa antyseptycznie, antybiotycznie, przeciwgrzybiczo. Jest przydatny przy leczeniu  chorób górnych dróg oddechowych. Zawiera olejki lotne, witaminę C, E, prowitaminę A, sole mineralne fosforu, potasu, magnezu. Ważnym aspektem jest też jego wysoki poziom żelaza, aż o 30% przewyższający zawartość w Czosnku pospolitym.

Drugą rośliną, którą chciałbym przedstawić jest powszechnie występujący Podagrycznik pospolity (Aegopodiom podagraria L.)  Rośnie całymi łanami i szybko się rozmnaża przez kłącza. Raz zawleczony do ogródka może stać się bardzo uporczywym chwastem. Ale ten „chwast” ma szerokie zastosowanie w kuchni i w ziołolecznictwie. Jak sama nazwa mówi Podagrycznik jest wykorzystywany w leczeniu podagry, ale nie tylko: również w stanach zapalnych nerek i pęcherza moczowego. Świeże rozgniecione liście w postaci maseczki działają oczyszczająco, można też robić z nich okłady łagodzące oparzenia oraz użądlenia owadów. Napar z ziela i kłączy działa moczopędnie i jest stosowany w chorobach reumatycznych.

Częścią jadalną są młode, jeszcze nie wyrośnięte pędy z liśćmi i ogonkami. Po sparzeniu wrzątkiem można z nich sporządzać sałatkę o aromatycznym, nieco gorzkim smaku i zapachu pietruszki. Nadają się jako warzywo  do zupy, na przykład barszczu. Inną propozycją zastosowania jest duszenie liści podagrycznika z cebulą i czosnkiem oraz z kilkoma innymi roślinami jadalnymi jak i leczniczymi takimi jak Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica L.), Gwiazdnica pospolita (Stellaria media L; Vill), Mniszek lekarski (Taraxacum officinale F.H.), Czosnaczek pospolity (Alliaria petiolata M.Bieb.), Czosnek winnicowy (Allium vineale L.). Po doprawieniu solą, kurkumą, gałką muszkatołową i sokiem z cytryny otrzymujemy pyszne pesto idealne do makaronu, ale też jako dodatek do mięs, gotowanych jaj i ryb. Zastosowane rośliny do wykonania pesto to mój własny przepis, a wykonane pesto jest naprawdę smaczne. Wszystkim polecam ten przepis.

Kolejna roślina to Podbiał pospolity (Tussilago farfara L.) występuje w lasach i na przydrożach.

Jest rośliną wskaźnikową (gleby wapienne). Ma piękne kwiaty przypominające słońce, kwitnie przed rozwojem liści. Kwiaty zawierają cukry, olejek eteryczny, sole mineralne, kwasy organiczne oraz śluz i związki goryczowe. W ziołolecznictwie roślina stosowane wewnętrznie  w niezytach górnych dróg oddechowych, zewnętrznie przy oparzeniach słonecznych i w stanach zapalnych skóry. Odwar i napar z liści podbiału stosowany jest dolegliwościach górnych dróg oddechowych- chrypie, nieżycie oskrzeli, astmie oskrzelowej a także w stanach zapalnych śluzówki żołądka i jelit.

Całkiem młode liście zaleca się spożywać na surowo. Poszatkowane stanowią dodatek do świeżych sałatek. Można nimi posypywać zupy bezpośrednio przed podaniem. Starsze liście są znacznie twardsze i nadają się do użycia po ugotowaniu. Po sparzeniu wrzątkiem liście można wykorzystać podobnie jak liście kapusty, do zawijania farszu mięsnego lub warzywnego.

Wiosna budzi do życia całą przyrodę

• Drukuj
• E-mail

Autor: Michał Fierkowicz kl. 2LTP

Wiosna budzi do życia całą przyrodę. Jedną z roślin która bardzo wcześnie zaczyna wzrost i rozwój po długiej ziomie jest Leszczyna Pospolita (Coryllus avellana L.)

Całe krzewy obsypane są męskimi, żółtymi i pylącymi kwiatostanami. Ale mało kto wie jak wyglądają żeńskie kwiatostany. Przedstawiam je tutaj na zdjęciu. W naturze mają wielkość około 1 mm. Zobaczcie jakie są piękne, i to właśnie z nich będą orzechy.

Innym ale dla większości znanym gatunkiem wiosennej rośliny jest Pszylaszczka pospolita (Hepatica nobilis Mill.) I choć wiosna jest spóźniona to już w wielu miejscach kwitnie wybierając nasłonecznione zbocza i cieszy nasze oczy.

Zakwitł już również Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum L.) I choć ma piękne i pachnące kwiaty, a później piękne czerwone owoce, to cała roślina jest trująca. Zjedzenie 10-12 dojrzałych owoców może spowodować śmierć dorosłego człowieka. Sam zapach kwiatów może wywoływać zawroty głowy.