Jak wspierać swoje dziecko w okresie nauki w szkole ponadgimnazjalnej

1.       Okres dojrzewania trudnym etapem w życiu dziecka i jego rodziny.

Spotykają się tu dwa światy: świat rodziców, przezywających swoje problemy życiowe oraz świat młodego człowieka.

Świat rodziców:dokonywanie bilansu osiągnięć, (zwykle około 40 roku życia); rozwiazywanie problemów socjalno-bytowych, rodzinnych, aktywność zawodowa, bezrobocie,

Świat dziecka:potrzeba usamodzielnienia się od rodziców; żywość emocji, labilność i bezprzedmiotowość, potrzeby społeczne: wchodzenie w relacje rówieśnicze, sympatie i ich nieprzewidziane konsekwencje; trudności w nawiązywaniu relacji z dorosłymi, uwikłanie w „cyberświat”…itp

Typowe błędy wychowawcze w okresie dojrzewania dziecka:

·         Nadmierna kontrola lub nadmierny dystans

·         Uczenie się za dziecko (rodzic szuka literatury,

·         Zbyt wysokie wymagania

·         Niewłaściwe motywowanie

• Brak zainteresowania sprawami dziecka

Co zrobić? Jak wspierać?

1. Zrozumieć potrzeby swojego dziecka;

2. Uczyć się z nim rozmawiać…..

3. Zapewnić bliskość i poczucie bezpieczeństwa (nawet jak coś niewłaściwego zrobi musi mieć poczucie, że rodzice go kochają)

4. Motywować do działania poprzez pochwałę, wskazywać cele bliższe i dalsze (matura, studia, aktywność społeczna;

5. Utrzymywać stały kontakt ze szkołą, nauczycielami, rozmawiać o potrzebach swojego dziecka (zwłaszcza gdy uczeń przeżywa lęki, ma objawy neurowegetatywne…)

6. W razie potrzeby korzystać z pomocy specjalistów (psycholog, pedagog, lekarz, korepetycja…itp.)

Wnioski dla rodziców i nauczycieli:

·         Dostrzegaj sukcesy i starania dziecka

• podkreśl dobre strony swojego dziecka, ucznia;
• wskaż nad czym mogłoby jeszcze popracować
• zachęcaj do samooceny (“na ile jesteś zadowolony z efektów swojej pracy?”)
• Okazuj życzliwe zainteresowanie
• zamiast wypytywać i kontrolować, słuchaj uważnie i okaż zrozumienie dla jego uczuć
• Gdy dziecko popadnie w kłopoty pamiętaj, że przede wszystkim to ono ma problem
• zamiast krytykować i oceniać, dodaj mu otuchy
• zachęć do wyciągnięcia własnych wniosków (“jak myślisz, dlaczego ci nie poszło na tym sprawdzianie?””
• Jeżeli widzisz, że sprawy dziecka idą źle, nie wahaj się powiedzieć mu o tym, co cię martwi i czego od niego oczekujesz.
• Jeżeli dotychczas nadmiernie kontrolowałeś swoje dziecko – oddaj mu odpowiedzialność zanaukę. Gdy dziecko o czymś zapomni, pozwól mu ponieść konsekwencje i zachęć do wyciągnięcia wniosków.

Eugeniusz Kulawiak

Psycholog PP-P w Morągu